క్షవరం అయితే కాని వివరం తెలియదంటారు. ఆ క్షణాన నాకు వివరం ఇదని తెలియక వెళ్ళి ఇరుక్కున్నాను. దాంతో క్షవరమే అయింది.
వచ్చావా మహాతల్లీ! వాడికి బుద్ధిలేదు సరే...! నీకేమయింది?" వదిన అరుస్తోంది. ఆ మాటలను బట్టీ నాకు జానకి వచ్చిందని అర్థం అయింది.
ఏదో సంఅర్భంలో నెట్వర్క్ థియరమ్స్ గురించి ఆలోచిస్తున్న నేను ఏమి ముంచుకుని రాబోతోందా అని నా ఎడమ చెవిని (అమంగళం అదేదో అగుగాక. నాకదేంటో తెలీదు) అటువైపు విసిరాను. ఆమెన్.
"మామయ్య ఉన్నాడా?" జానకి అడిగింది.
"బైటకెళ్ళారు." వదిన అంది. అంటే నాన్న అన్నమాట. ఛీ వదిన నాన్న కాదు. మామయ్యంటే. "నీ సంగతి మీ నాన్నకి చెప్తాను."
"ఏం చెప్తావ్?" జానకి అంది. దీనికికసలు బుద్ధి లేదు. వచ్చిందేదో పని చూసుకుని వెళ్ళొచ్చు కదా. పోదు. చిన్న ఆరిందాలాగా (పెద్ద అంటే నేను ముసలి దాన్నా అని గొడవేసుకుంటుంది) ఏం చెప్తావ్ ట. ఏం చెప్తావ్!
"ఏంచెప్తానా? ంఆవాడిని చెడగొడుతున్నావని."
అది నన్ను చెడగొట్టేదేముంది. నేనెంతెదవనో నాకు బాగా తెలుసు. కున్చిమ్ మంచి వాడినేలే. కాకపోతే కాస్తెదవని. అంతే పాపం.
"నేనేం చెడగొట్టాను? క్లాసులో ఆ మాత్రం సప్పోర్ట్ చెయ్యకూడదా?" అమాయకంగా అడిగింది.
"సప్పోర్టా?" వదిన నోరు వెళ్ళబెట్టింది. "ఏవఁన్నా మంచి పని చేస్తే సప్పోర్ట్ చేస్తారు కానీ... అసలు నువ్వు మాట్లాడకపోతే రెండు రోజుల ఆబ్సెంట్ పడేది. తెలిసొచ్చేది."
"ఐనా మాబావకి ఆబ్సెంట్ పడుతుంటే నేనూర్కోవాలా?" జానకి అంది. "ఇది తీస్కో అక్కా."
(మళ్ళీ కలుద్దాం ఇంకా కూడలేదుగా)
May 12, 2009
