ఫ్రెండ్ ద్వారా మెయిల్లో వచ్చిన ఇన్ఫర్మేషన్ ఇది...
నవ్వితే నవ్వండి అంటూ మనందరినీ నవ్వేట్టు చేస్తున్న బులుసు సుబ్రహ్మణ్యంగారు మీ సినిమా అనుభవం ఏదైనా చెప్పండి అంటే ఇదిగో ఇలా చెప్పారు.
నేను ఆనర్స్ ప్రీ ఫైనల్లో ఉండగా అంటే 1963 సంవత్సరం, నా రూమ్మేటు వీరేంద్ర చౌదరి వివాహం జరిగింది. నువ్వు తప్పకుండా రావాలిరా అని వాడు వేడుకోవడంవల్లా, వాళ్ళ నాన్నగారు ఇంతింత మీసాలు పెంచుకొని, కరుకుగా మాట్లాడుతూ పంతులూ నువ్వు రెండు రోజులు ముందర వచ్చెయ్యి అని ఆజ్ఞ జారిచేయడం వల్ల నేను ఆ పెళ్ళికి వెళ్ళేను ఒక రోజు ముందర. నేను వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళడానికి సకల వాహనాలు ఉపయోగించ వలసి వచ్చింది. నిడదవోలు దాకా రైలు, ఆపైన బస్సు, ఆ తరవాత, రెండెడ్ల బండి ఎక్కి సుమారు మధ్యాహ్నం మూడు గంటలకు వాళ్ళ ఇల్లు చేరాను. నన్ను చూసి వాళ్ళ నాన్నగారు “ఆ వచ్చేసావా ?” అని అడిగేరు. నేను వచ్చినందుకు ఆనందించాడో, లేక మొహమాటానికి పిలుస్తే వచ్చేసాడేమిటి అన్న భావమో నాకు అర్ధంకాలేదు. “ఒరేయ్ రంగా! పంతుల్ని అబ్బాయి దగ్గరకు తీసుకెళ్ళు” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. రంగాగారు రండి మాష్టారు అంటూ నన్ను ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళాడు.
అలాంటి ఇల్లు నేను అప్పటి దాకా చూడలేదు, పెద్ద హాలు. హాలుకి అరడజను గుమ్మాలు, వాటిలో గదులు. వాటిని దాటి వెళ్ళితే మధ్యన వరండా, మళ్ళీగదులు. ఈ గది లోంచి ఆ గదిలోకి పరుగు పెట్టే పిల్లలు, ఉంగరాలు లేని వేళ్ళు లేని వాళ్ళు, సిల్కు లాల్చీలు, సిల్కుపంచెలు ధరించిన మగవారు హడావిడి గా తిరిగేస్తున్నారు. పట్టు చీరలు కట్టుకొని, చీర కూడా కనిపించకుండా నగలు పెట్టేసుకొని, కదిలే మార్వాడీ కొట్టు లాగ అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ, బంగారం వాసన వేస్తూ తిరిగే మహిళామణుల మధ్య నించి, నన్ను లాక్కెళ్లి అబ్బాయి దగ్గర దిగపెట్టేడు. వచ్చావా, రా అన్నాడు అబ్బాయి. ఇంతలోనే ఓ పెద్ద ప్లేటు నిండా నాలుగు స్వీట్లు, అన్నేరకాల కారం పలహారాలు పట్టుకొచ్చి చేతిలో పెట్టి వెళ్ళిపోయాడు ఓ పెద్దమనిషి. అబ్బాయి చుట్టూ అమ్మలు, మధ్యలో అమ్మాయిలు పరాచికాలు, పగలబడి నవ్వడాలు. ప్లేటులోవి తినాలో, వాళ్ళ మాటలు వినాలో అర్ధం కావట్లేదు. అబ్బాయితో మాట్లాడటానికి కూడా సందు దొరకటంలేదు. సరేనని చేతిలోపని మీద దృష్టి పెట్టేను. ఎల్లాగో సందు చూసుకొని అబ్బాయి గారు నాదగ్గరికి వచ్చాడు.
“ఒరేయ్! నీ బస మా శాస్త్రి గారింట్లో ఏర్పాటు చేసారు నాన్నగారు. మా జనాల మధ్యన ఉండగలను అనుకుంటే ఇక్కడ ఉండు లేకపోతే అక్కడికి వెళ్ళు”. “ఒరేయ్ రంగా సార్ ని జాగ్రత్తగా చూసుకో”. పెళ్ళికొడుకు నాకు జాగ్రత్తలు చెప్పి మళ్ళీ ఆడవారి మధ్య కెళ్ళిపోయాడు. రంగా గారు అక్కడేఉన్న ఆడవారిని, అటూఇటూ తిరుగుతున్న మగవారిని పరిచయం చేస్తున్నాడు. నాకు ఆ బంగారం వెనకాల మనుషులు కనిపించడం లేదు.అంతా బంగారమే కనిపిస్తోంది. మీఇంట్లో ఘోషా ఉన్నట్టు ఉంది రంగా అన్నాను రంగా నవ్వేసాడు. రండి. మిమ్మల్ని శాస్త్రి గారింటికి తీసుకెళ్ళతాను అని నా బేగ్ భుజాన తగిలించుకుని బయల్దేరాడు.
ఓ ఐదు నిముషాలు, రెండు వీధులు తిరిగిం తర్వాత ఓ ఇంటి ముందు ఆగి శాస్త్రి గారూ అని పిలుస్తూ లోపలికి తీసుకు వెళ్ళాడు. టైము చూసాను అప్పుడే నాలుగు అయింది. ఈ ఊరు వచ్చి గంట దాటిందా అని ఆశ్చర్య పోయాను.
ఇంతలో శాస్త్రిగారు వచ్చారు లోపలి నించి.
“రా బాబూ కూర్చో” అన్నారు ఒక కుర్చీ నాముందుకు తోసి. నేను కూర్చున్నాను
“మీది భీమవరమా?”
నేను అవును అన్నట్టు తల ఊపాను
“చౌదరి గారి అబ్బాయి స్నేహితుడవా?”
“విశాఖపట్టణం లో కలసి చదువు కుంటున్నారా?”
“మీ నాన్న గారు తెలుగు పండితులా?”
“మీరిద్దరూ హాస్టల్లో ఒకే రూము లో ఉంటారా?”
నేను అన్నింటికి తలఊపాను. అన్నీ ఆయనకి తెలిసిన ప్రశ్నలే వేసారే అని ఆశ్చర్యపోయాను. నాభావం తెలుసుకున్న వాడై రంగా చెప్పాడు. మీ గురించి అబ్బాయి గారు అన్నీ చెప్పారు అన్నాడు. శాస్త్రిగారి భార్య కాఫీ పట్టుకొచ్చి ఇచ్చింది ఆవిడ కూడా అవే జవాబు అఖ్ఖర్లేని ప్రశ్నలు వేసింది. నేను షరా మామూలుగానే తలనూచాను.
“మొహమాటకు పడకు నాయనా. ఏమైనా కావల్సివస్తే అడుగు.” అని మళ్ళీ లొపలికి వెళ్ళి పోయింది ఆవిడ.
ఏమి అడగాలా అని ఆలోచిస్తుంటే, ఏదైనా అవసరం అనుకుంటే అడుగు నాయనా అని శాస్త్రి గారు వీధిలోకి వెళ్ళారు. ఇప్పుడు అనుమానం వచ్చేసింది. అవసరం అంటే ఏమిటీ అని ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాను. “మీరు ఏమీ ఆలోచించకండి. మై హూ హై” అన్నాడు రంగా. “ఈ మధ్యనే హిందీ నేర్చేసుకుంటున్నాను. బొంబాయి వెళ్ళాలి”అన్నాడు రంగా. నేనేం మాట్లాడలేదు. మళ్ళీ హిందీ లో వాయించేస్తాడని. మనకి బొత్తిగా అర్ధంకాని భాష అది. ఇంగ్లీషు సినిమా లైనా కొంచెం అర్ధం అవుతాయేమో కాని హింది అసలు నహీ. “సరే సార్ మీరు ఓ గంట విశ్రాంతి తీసుకోండి. నేను మళ్ళీ వస్తాను” అని చక్కాపోయాడు.
సరే అని నేను మంచం మీద నడ్డి వాలుద్దామనుకుంటుంటే, శాస్త్రి గారి భార్య వచ్చేసింది. మాఊరు వాళ్ళ ఊరూ దగ్గరే అని కనిపెట్టేసి మాఅమ్మ వాళ్ల గురించి, నాన్న వాళ్ల గురించి, మా గోత్రాలు, ఋషులు మొదలగు వారిగురించి కూలంకషంగా చర్చించి, ఔఇంకా పెళ్ళి ఎందుకు కాలేదు నాయనా?” అని అడిగేసింది ఆవిడ. అప్పుడే తొందరేమండి. “ఇంకా చిన్న వాడినే గదా” అని అన్నాను. “అయ్యో అదేమిటి నాయనా! నీవయసు లో ఈయన మా మామగారిని తాతని చేసేసారు”. నాకు అర్ధం కాలేదు. ఆవిడ నవ్వింది. మట్టి బుర్ర ఆప్పుడు అర్ధం అయింది. ఇక్కడే ఉంటే ఈవిడ నాకు సంబంధాలు చూస్తుందేమోనని భయం వేసింది ఊరు చూసోస్తానని ఆవిడ కి చెప్పి బయట పడ్డా. అన్ని పల్లెటూర్ల లాగే ఉంది. పచ్చగా, హాయిగా చల్లగాలి వీస్తోంటే మెల్లగా నడుచుకుంటూ వెడుతున్నాను
రెండు వీధులు తిరిగే టప్పటికి రంగా వచ్చేసాడు. “అప్పుడే బోరు కొట్టేసిందా మాఉరు అంటూ “రండి ఆచివర సినిమా హాల్ ఉంది. అందులో కూర్చుందురు గాని మంచి కాలక్షేపం” అన్నాడు. ”ఇప్పుడా?” అన్నాను టైము చూస్తూ ఐదు అయింది. “ఇంకో గంటన్నర ఆట ఉంటుందండి. ఏదో పేరు చెప్పేడు జానపద సినిమా” అన్నాడు. హాల్ మనదే అన్నాడు. సరే ఆవిడ తో కబుర్ల కన్నాఇదే మంచిది అనుకొని “టూరింగ్ టాకిసా?” అని అడిగాను . “కాదండి ఫుల్ సినిమా హాల్” అన్నాడు. నాకు అర్ధం కాలేదు. “మీ పట్నం లాగానేనండి. సిమెంటు బిల్డింగ్, నేలా, బెంచి, కుర్చీ, రిజర్వుడు పైగా బాల్కని కూడా ఉందండి. ఈ చుట్టుపక్కల పదిహేను ఊర్లకి ఇదే పెద్ద సెంటరండి సినిమాలకి . చుట్టుపక్కల ఊళ్ళలో నాలుగు టూరింగ్ టాకీసు లున్నాయండి మన ఊర్లోనే ఫుల్ సినిమా హాలండి. మూడు అభిమాన సంఘాలున్నాయండి మా ఊర్లో”. అని అడగకుండానే ఆ సినిమా హాలు హిస్టరీ మొత్తం చెప్పేసాడు. “అబ్బో పెద్ద చరిత్రే ఉందే మీ ఊరుకి” అన్నాను. “అప్పుడప్పుడు కొత్తసినిమాలు కూడా వస్తాయండి విడుదలయిన నెలరోజుల్లో”. ఆహా అన్నాను. ఇంతలో హాలు దగ్గరికి వచ్చేసాం. నన్ను తీసుకెళ్ళి బాల్కనీ లో కూర్చో పెట్టేడు. నేను మళ్ళి సినిమా అయేటప్పటికి వస్తానండి అని వెళ్లి పోయాడు.
నేను కూర్చుని చుట్టుపక్కల సర్వే చేసాను.మొత్తం 12 సీట్లు ఉన్నాయి మొదటి వరుస మూడు, రెండోవరుసలో నాలుగు, మూడో వరుస లో ఐదు ఉన్నాయి.చివరి వరుసలో నలుగురు కూర్చున్నారు. రెండో వరుసలో ముగ్గురు ఉన్నారు. మొదటి వరుసలో నేను మధ్య సీటులో ఫాన్ కింద కూర్చున్నాను. తెరమీదకి చూసాను. రాజుగారు గుఱ్ఱం మీద, వెనకాల సైనికులు గుఱ్ఱాల మీద, కాల్బంటులు, శూలాలు, గదలు, కత్తులు పట్టుకొని పరుగెడుతున్నారు. వెనకాల సంగీతము దడదడ లాడించేస్తోంది. వ్యతిరేక దిశలో ఇంకో రాజు గారు అంతమంది సైనికులతో వచ్చేస్తున్నారు. సరిగ్గా అదే టైము లో నాపక్కన రెండు సీట్లలో ఇద్దరువచ్చి కూర్చున్నారు. కొద్దిగా మందు వాసన వేస్తోంది. “యుద్ధం మొదలవుతోందిరా” అన్నాడు ఒకడు. “సిగతరగా! నిన్నా ఇదే టైముకి వచ్చాం రా” అన్నాడు ఇంకోడు. రెండు సైన్యాలు ఒకరి కెదురుగా ఇంకోరు పరిగెడుతున్నారు.
ఒకడు: అబ్బాయి గారి స్నేహితుడు గారు రా
రెండో వాడు: అవును రా సినిమాకు వచ్చినట్టున్నారు.
సినిమాలో సైన్యాలు పరిగెత్తేస్తున్నాయి.
ఒ: పావుగంట ముందు వస్తే పాట వినేవాళ్ళం గదా
రెం: ఇంకో పాట ఇప్పుడు వస్తుంది గదా
సి: రెండు సైన్యాలు ఒక దాని ఎదురుగా ఒకటి నిల్చున్నాయి.
నేను జేబు లోంచి సిగరెట్టు తీసి వెలిగించాను.
ఒ: ఫ్రెండుగారు సిగరెట్లు కాలుస్తారనుకుంటాను రా
రెం: అబ్బాయి గారు కూడా కాలుస్తారాండి
నే: కాలుస్తాడండి
సి: ఇద్దరు రాజులు కత్తులు దూసారు
ఒ:, రెం:, చుట్టలు వెలిగించారు
సి: రాజులెక్కిన గుఱ్ఱాలు గుండ్రంగా పరిగెడుతున్నాయి.
నే: ఉత్సాహంగా చూస్తున్నాను ఎప్పుడు యుద్ధం మొదలవుతుందా అని
గుఱ్ఱాలు ఆగాయి.రాజు ఒకటికి రాజు రెండుకి ఓ ఇరవైగజాల దూరం
ఒ.రా: ఓరోరి దురాత్మా!. కదనమున నన్ను గెలవగలవా?
రె.రా:నీచా! దుష్టా! నీ పొగరణచెద కాచుకొమ్ము
ఒ: ఈళ్ళిప్పుడు ఇంకో పది మాటల యుద్ధం చేస్తారండి. అప్పుడు కత్తి యుద్ధం మొదలు
రె: అబ్బాయి గోరు అవి నిజంకత్తులేనంటారా
ఒ.: నీ మొహం. నిజంకత్తులైతే చస్తారు. అట్ట కత్తులు
రె: సౌండ్ వస్తుంది కదరా
ఒ: అది ఎనకాల మూజిక్ రా
సి: కత్తి యుద్ధం మొదలయింది టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్
చేగోడీలు చేగోడీలు మధ్యలో అమ్మేవాడు రంగప్రవేశం
ఒ: అర్ధరూపాయివి ఇవ్వరా
వాడు ఇచ్చాడు వీళ్ళు నమలడం మొదలు పెట్టారు. రెండు చెవుల్లోను కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ: ఇప్పుడు ఆడి పెళ్ళాం ఈడి పెళ్ళాం పాట పాడుతారు డూయెట్టు
టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ:రా.పె.: కరుణించుమా కనకదుర్గా నా నాధుని గెలిపింపుమా
రె.రా.పె.: కాపాడుమా పరమేశ్వరా నాపతికి జయము నీయుమా
టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ.: పరమేస్వరుడు గెలుస్తాడా పార్వతీ దేవి గెలుస్తుందా
నే: నిన్న చూసారుగా. మీకు తెలిసే ఉండాలి కదా
రె.: నిన్న సరిగ్గా పాట అయేటప్పటికి కరెంటు పోయింది
టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్ టంగ్ టటంగ్ టంగ్
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ:రా.పె.: కరుణించుమా కనకదుర్గా ఆఆఆఆ ఆఆఆఆ
రె.రా.పె.: కాపాడుమా పరమేశ్వరా ఆఆఆఆ ఆఆఆఆ
ఇంతలో ఒ.రా. చేతిలో కత్తి విరిగిపోతుంది. ఒ.రా దొర్లుకుంటూ ,రె.రా కత్తి విసురుతూ, దొర్లుకుంటూ, విసురుతూ ఒక నది దగ్గరకు వచ్చేస్తారు. నదికి ఒక తాళ్ళ వంతెన ఉంటుంది.
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ:రా.పె.: కరుణించుమా స సా రి రీ రిర్రీ గగ్గా గ్గాఆఅ పదనిస పాదానీసా
రె.రా.పె.: కాపాడుమా గా గా పాప్పానా న్నా అమామ్మామాపాదనిసాఆఆ
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఇక్కడ ఒ.రా రె.రా లు వంతెన మీద యుద్ధం ఒ.రా, రె. రా చేతిలో కత్తి ఎగర కొట్టేస్తాడు. ఇద్దరు ముష్టి యుద్ధం మొదలు పెడతారు.
ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ:రా.పె.: కనకదుర్గా
రె.రా.పె.: పరమేశ్వరా
ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం ఢుషుం
అప్పుడు రె.రా నీళ్ళలో పడిపోతాడు. ఒ.రా నీళ్ళలోకి దూకేస్తాడు. ఒకళ్ళ మీద ఒకళ్ళు పడి
ఢుషుం ఢుషుం బుడుంగ్ బుడుంగ్ ఢుషుం ఢుషుం బుడుంగ్ బుడుంగ్ ఢుషుం
కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్ కర్ ఖర్ ఖ్ఖర్
ఒ.రా.పె.: కరుణించుమా
రె.రా.పె.: పరమేశ్వరా
ఇంతలో రెండు మొసళ్ళు నీళ్ళలో కొట్టుకుంటున్న వారి దగ్గరగా వచ్చి ఘ్ర్యీ: ఘ్ర్యీ: అంటాయి
ఒ.రా.పె.: కనక దుర్గా దుర్గా దుర్గా ఆఆఆఆఆఅ
రె.రా.పె.: కాపాడుమా మా మాఆఆఆఆఆఆఆ
రె.రాపె గారి దగ్గర ప్రమిద ఆరిపొతుంది. ఒరా గారి దీపం ఆరి, వెలిగి, వెలిగి ఆరిపోయేటట్టు ఉన్నట్టుంటే కరెంటు పొతుంది.
రె.: సిగతరగా, సరిగ్గా నిన్నా ఇక్కడే కరంటు పొయిందండి.
ఒ.: ఇప్పుడు ఏమవుతుందండీ అబ్బయి గొరూ,
నే.: నాకు తెలియదు ఈ సినీమా నేను చూడలేదు
రె.: మీరు డైట్రు అయితే ఏం చేస్తారు
నే.: రెండో దీపం కూడా ఆర్పేస్తాను.రెండు మొసళ్ళూ ఇద్దరిని తినేస్తాయి. ఇద్దరు పెళ్ళాలు ఆత్మహత్య చేసుకుంటారు. అప్పుడు రెండు రాజ్యాలలో ప్రజలు సుఖంగా జీవిస్తారు.
హహహహహ్హహ్హహ్హ అని ఘట్టిగా నవ్వి నేను అక్కడనించి పారిపోయాను.
మన క్రికెట్ చంటి గాడు, టెస్ట్ క్రికెటరాఫ్ ద యియర్ వీరేంద్ర సెహ్వాగ్ పుట్టిన రోజివాళ.
రచన : మాకినీడి సూర్య భాస్కర్
కథాస్వామ్యం, గోదావరి స్టేషన్, సామెత కథల వంటి సొంత కథలను సంపుటాలుగా వేసిన ప్రసిద్ధ అనువాద కథకులు ఎల్. ఆర్. స్వామి - మలయాళంలో పుట్టి, తెలుగులో ఉద్యోగించిన జీవితాన్ని తన ప్రవృత్తికి అన్వయిస్తూ మలయాళం నుండి తెలుగులోకి, తెలుగు నుండి మలయాళం లోనికి అనేక రచనల్ని అనువదించారు. తమిళం నుండి తెలుగులోకి కూడా కొన్ని అనువాదాలు చేశారు. అనువాద రచయితగా వీరి ప్రాచుర్యం ఎంతటిదంటే, కేంద్ర సాహిత్య అకాడమీ స్వయంగా పూనుకుని వీరి చేత కొన్ని గ్రంథాల్ని అనువదింప జేసింది. అనువాద కథకునిగా ఎంత పేరు పడ్డారో సొంత ముద్ర కలిగిన స్వీయ కథలకూ అంతే పేరు పొందారు, స్వామి.
తెలుగులో స్వామి రచనా నేపథ్యానికి ఆరంభం మాత్రం గొప్ప విస్మయాన్ని కలిగించే సంఘటన. తెలుగు మాతృభాష కాకపోయినా, ఉద్యోగరీత్యా 1980ల్లో విశాఖ వచ్చి స్థిరపడ్డ కారణంగా తెలుగు నేర్చుకుని తెలుగు సాహిత్యాన్ని చదివారు స్వామి. ఓ ప్రముఖ వార పత్రిక పోటీలో బహుమతి పొందిన ఓ కథ గురించి చర్చించు కుంటున్న సహోద్యోగులతో, విభేదించిన కారణంగా మాటా మాటా పెరిగి, సత్తా ఉంటే కథ రాసి చూపమనే సవాలుగా పరిణమించడం వల్ల తప్పనిసరిగా రాయాల్సిన అవసరంలోంచి 20 ఫిబ్రవరి 1988 న పుట్టుకొచ్చింది , ఆయన మొదటి తెలుగు కథ 'జవాబు లేని ఒక ప్రశ్న'గా స్వామి కలం నుంచి. అంతే కాక, ఆంద్ర జ్యోతి వార పత్రిక ఉగాది కథల పోటీలో బహుమతి కూడా పొందింది. అయితే, స్వామి అప్పటికే మలయాళంలో గుర్తింపు పొందిన రచయిత అని పాపం వారి సహోద్యోగులకు తెలిసి ఉండదు. ఏమైనా వారిని అబినందించాలి, తెలియక చేసినా మంచి పని చేసినందుకు; మంచి అనువాదకున్ని తెలుగు సాహిత్యానికి అందించినందుకు.
ఒకటి రెండు సంఘటనలతో లోకరీతిని అద్భుతంగా చిత్రీకరించగల నేర్పుతో కథను సాధ్యమైనంత సంక్షిప్తంగా రాయగల శిల్పాన్ని సంతరించుకున్న స్వామి ప్రయోగవాది కూడా. జీవిత సారాన్ని ఏరి, కూరిన సామెతల ఆధారంగా మంచి కథ లల్లారు స్వామి. అయితే ఆ కథలు ఏదో ఒక సామెతను ఎంచుకుని దానికి రాసినట్లుగా ఉండవు. కథనం మొత్తంగానే ఆ సామెతకు దారి తీసినంత సగాజంగా ఉంటాయి. ఈ రకంగా లోగడ సామెత కథలను డా.(శ్రీమతి) తెన్నేటి సుధాదేవి రాశారు. ఈ ప్రయోగాన్నే ఇంకొంచెం మార్చి 'లోగుట్టు పెరుమాళ్ళ కెరుక' అనే ఒక్క సామెతనే తీసుకుని పదిన్నొక్క కథ లల్లారు
స్వామి. కథలన్నిటికీ ఈ సామెతే శీర్షిక కనుక ప్రత్యేకించి శీర్షికేదీ లేకుండానే కేవలం సంఖ్యతో సూచించారు. ఈ కథల విషయికంగా విలాసం మాస పత్రిక సంపాదకులు చింతా ప్రభాకర రావును అభినందించాలి. ఎందుకంటే ఆయన కోరి మరీ రాయించి ప్రచురించారు. భవిష్యత్తులో ఎప్పటికో రావాల్సి ఉన్న ఈ కథల్ని రాయడాన్ని వేగిర పరిచా రాయన.
'లోగుట్టు పెరుమాళ్ళ కెరుక' అంటే మనిషి ఆన్తర్యంలోని ఎవరికీ తెలియని ఆలోచనలు పెరుమాళ్ళుకు తెలుస్తాయని. అయితే ' ఎవరీ పెరుమాళ్ళు?' అని ప్రశ్నించుకుంటే 'ఎల్.ఆర్.స్వామి' అనే సమాధానం వస్తుంది, ఈ కథల్ని చదివినప్పుడు. ఆ విధంగా 'ఎల్.ఆర్. పెరుమాళ్ళు' అనే మరో పేరును సంపాదించుకున్నారు స్వామి. కొస మలుపు ఒక మెరుపుగా కొత్త కోణాన్ని ఆవిష్కరిస్తూ, లోగుట్టు సామెతకు అతికేలా అప్పటి వరకు జరిగిన కథనీ, కతాంశాల్నీ మలుపు తిప్పేదిగా ఉండడం ఈ కథల్లో చూస్తాం. సాదాసీదా మొదలు ఒక వర్ణన లోకి దారి తీస్తుంది. ఆ వర్ణన తరువా త్తరువాత కథలోని పాత్రల సహజ స్వభావానికి సరిపోతుంది. ఈ కథల్లోని మౌలిక శిల్పమిది. పోలికలతో కథనాన్ని నడపడం కూడా గమనిస్తాం. పోలికలు అమోఘంగా ఉంటాయి. వీటిలో పలుకుబడీ, నుడికారంతో సంపద్వంతమైన తెలుగు భాషను వాడతారు. ఉదాహరణకు కొన్ని-
" ఆప్యాయంగా మసలితే జలగలా అతుక్కుపోతుందేమో!"
" ఏడ్చి ఏడ్చి ఉబ్బుకుపోయిన ఆమె కళ్ళు ఎర్ర మందారాల్లా కనబడ్డాయి."
" వర్ధనమ్మ అన్నయ్య ఆమెతో పాదరసంలా అంటీ అంటనట్లు ఉంటాడు."
వీటిని కేవలం పోలికలుగానే భావిస్తే సరి కాదు. ఈ పోలికల వెనుక లోకరీతిని అద్భుతంగా పట్టి ఉంచుతారు స్వామి.
" చూడు, చుట్టాలు సముద్రం వంటి వాళ్ళు. దూరం నుంచి కాని ఒడ్డున నిలబడి కాని చూస్తె బాగుంటుంది."
" అంత వరకు పిల్లల కేరింతలతో, పడుచువాళ్ళ కబుర్లతో కళకళలాడిన పార్కు ఆత్మీయులు విడిచి పెట్టిన ముసలి వాడి ఇల్లులా ఉంది." అలాగే రిటైరైన ఉద్యోగి జీవితం -
" టెంక లోపల తొలుచుకు తినే పురుగున్నా బయట నిగనిగలాడే కలెక్టర్ మామిడిపండు లాంటిది."
"పదవీ విరమణ చేసినవాడి జీవితంలా రెస్టారెంటు ఖాళీ అయింది."
తెలుగు మాతృ భాషగా గలవారికంటే జీవద్వంతమైన భాషను రాయగలగడం గొప్ప విషయం. ఆంటీ, కార్లు, సిటీ వంటి సర్వ సాధారణమైన పదాలు తప్పిస్తే ఆంగ్ల పదాల్ని అంతగా ఉపయోగించరు స్వామి.
చాలా కథల్లో తప్పనిసరిగా కనబడే పాత్ర కర్చీఫ్. కళ్ళు ఒత్తుకునే సాధనంగా దర్శన మిస్తుంది. ఒక్కో కథలో పేరు మార్చుకుని ' చీర కొంగు' గా అవతారమేత్తుతుంది. ఎక్కువగా కళ్ళు ఒత్తుకునే సాధనంగానే దర్శనమిచ్చినా, ఒకటి రెండు కథల్లో చెమట పట్టిన మొహాన్నీ, మెడనీ ఒత్తుతూ కనబడుతుంది. జేబు రుమాలు పాత్ర ద్వారా సమాజంలో భద్ర జీవితాలకన్నా అభద్ర జీవితాలే ఎక్కువన్న విషయాన్ని స్వామి చెప్పకుండానే తెలియజేసినట్లైంది.
మొదటి రెండు కథల్లోనూ మౌలిక సారాంశం ఒక్కటే - ఓ వ్యక్తి చనిపోయాకా సంబంధీకులు ( అదీ తల్లీ కూతుళ్ళు) ఏడ్చే ఏడ్పు చనిపోయినందుకు కాదనీ, మరేదో దానికి కారణమనీనూ. మొదటి కథలో ఆ పాత్రను కూతురు పోషిస్తే, రెండో కథలో తల్లి పోషిస్తుంది. కారణం ఆర్దికాంశం కావడం ఇక్కడ గమనించాల్సిన విషయం. ఈ పదకొండు కథల్లోని ' లోగుట్టు' ముఖ్యంగా ఆర్ధిక సంబంధం కావడం గమనిస్తాం. మొదటి కథలో పెద్దమ్మ చనిపోతూ తన నగలూ డబ్బూ అయిన వారెవ్వరికీ ఇవ్వకుండా, చివరికంటా తనకు సేవ చేసిన పనిమనిషి బంగారమ్మకు ఇచ్చిందని తెలుసుకున్న బంధువులు, కూతురుతో సహా శవాన్ని వదిలేసి చక్కా పోతారు. అలాగే రెండో కథలో రామాయమ్మ ఏడుపు చనిపోయిన ఎనిమిదేళ్ళ కూతురు గురించి కాదనీ, ఆ అమ్మాయిని పణంగా పెట్టి తీసుకున్న రెండు వేల రూపాయల అప్పు గురించని తెలిసినప్పుడు విస్మయమౌతుంది. ఈ విధంగా ' లోగుట్టు'కు అసలు కారణం ఆర్దికాంశం కావడం ఎన్నో కథల్లో చూస్తాం.
కొంత ఖర్చుతో ఘనంగా విందిచ్చి, తన కివ్వాల్సిన పదిహేను వేల రూపాయల గొలుసును సొంతం చేసుకున్న తమ్ముడు, పదవీ విరమణానంతరం తండ్రికి వచ్చిన డబ్బును అతని దగ్గరున్న అక్క కైవసం చేసుకోక ముందే తన సొంతం చేసుకోవాలని భావించిన చెల్లీ, డబ్బున్న వారి పిల్లలకు తీసిపోకుండా కనబడాలనే తాపత్రయంతో తోటి విద్యార్థుల పుస్తకాలు దొంగిలించి, అమ్ముకుని,ఆ డబ్బుతో జల్సాలు చేసే విద్యార్థినీ, డబ్బు హోదా దర్పం ప్రదర్శించుకునే వేదికగా స్నేహితురాలి అమ్మాయి పెళ్లిని భావించి, భర్త వద్దన్నా వెళ్ళిన స్త్రీ ఒక మోసగాడి వలలో పడి తన నగలన్నీ
పోగొట్టుకోవడం - ఇలా ఆర్దికాంశమే అధికంగా 'లోగుట్టు' అవుతుంది. అయితే, ఆర్దికేతరమైన అంశాలు కూడా 'లోగుట్టు' కావడం కొన్ని కథల్లో ఉంది.
చిన్నప్పట్నుంచీ పని పిల్లగా ఉన్న కొండమ్మని వయసొచ్చేసరికి పనిలోంచి తీసేసిన అమ్మ గారి లోగుట్టు - ఆ అమ్మాయి పట్ల ఆవిడ భర్త చూపిన మొహం అయితే, ఎక్కడో పల్లెటూరిలో ఉన్న నిరుపేద మేనత్తని కారు పంపి రప్పించుకుని పట్టు చీర పెట్టి మరీ పంపించడంలో 'లోగుట్టు' కీర్తి కండూతి. జాలి గల వాడిగా మంచి పేరును కొట్టేయాలన్న పబ్లిసిటీ. అలాగే కాలదోషం పట్టిన వీసాను రక్షించుకుని, అమెరికా పౌరసత్వం సంపాదించడం 'లోగుట్టు'గా అందం చందం లేని అనకాపల్లి 'నల్ల బెల్లం దిమ్మ'ని పెళ్లి చేసుకుంటాడో అమెరికా సేటిల్డ్ ప్రబుద్ధుడు.
ఈ విధంగా సమాజంలో మనకి కనబడే రకరకాల మనుష్యుల ' లోగుట్టు'ల్ని ఈ కథల్లో బట్టబయలు చేసి పడేశారు స్వామి - మనసుల ఆంతర్యాలని పసిగట్టిన పెరుమాళ్ళు.
క్రియ ఒకటే
జీ...వించడం!
బారులు దీరి
నెమ్మదిగా పాక్కుంటూ
దేనికోసమో ఆరాటపడుతూ
అధిగమించాలని పోటీ పడుతూ
క్రమశిక్షణతో...
బారులు దేలి
హాయిగా ఎగురుకుంటూ
దేనికీ ఆరాటం లేదనిపించేలా
మబ్బులతో పోటీ పడుతూ
స్వేచ్చాకర్షనతో...
క్రియ ఒకటే...
జీవించడమే!
సంసార సంచారం
సంచార సంసారం
పుట్ట నుంచి ప్రపంచంలోకీ...
ప్రపంచమంతా గూడుగానూ...
విస్తరించలేని కత్తిరింపు
కత్తిరించలేని విస్తరణ
చట్రంలో ఇరుక్కున్న్ పయనం
పయనమే బతుకు చట్రమైన వైనం
ఏదైనా జీవించడమే!
స్వేచ్చ తనకు తానైన బంధనం
రెక్క ముడవని నిరంతర శ్రమ జీవనం
బంధనంలోనే కల్పించుకున్న స్వేచ్చ
రెక్క విదిల్చిన తరంతర విహంగానం
జీవించడమే...
క్రియ ఒక్కటే-
వేరు వేరు సరళి
వినిపించేదొకే బ్రతుకు మురళి!
సంసార సంచారమైనా
సంచార సంసారమైనా...
అది జీవన సంబారమే!
రచన మాకినీడి సూర్యభాస్కర్
