ఇవాళ ఫ్రెండ్షిప్ డే అట. పొద్దున నుంచీ, ఫోనుకి మెసేజుల పరంపర... (ఫోను నాది కాదనుకోండీ. కానీ అది ప్రస్తుతం నా దగ్గరే ఉంది). బ్లాగుల్లో కూడా ఎటు చూసినా అదే వాతావరణం కనిపిస్తున్నది.
ఇంతలో మా ఇంటికి అమ్మ కోసం ఒకావిడొచ్చింది. ఆవిడ మాటల మధ్యలో వాళ్ళబ్బాయి గుంటూరులో ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడనీ, అక్కడ స్నేహాల పేరుతో నెలరోజుల నుంచీ ఇంటికి కూడా రావటంలేదనీ, ఏమి స్నేహాలో, ఏంపాడో నాగ సుందరమ్మా! అంటూ గోడు వెళ్ళబోసుకుంది. హ్మ్. స్నేహమంటే నాకైతే తెలియలేదు చాలా కాలం వరకు. కానీ ఎలా ఉండ కూడదో మటుకు ఒక్కసారి మా నాన్న గారు పోయినప్పుడు తెలిసొచ్చింది.
ఆశ్చర్యం... స్నేహమంటే నమ్మకం పోయి, బతకటమెందుకో తెలియని స్థితిలో, ఇంకో అరగంట ఆలశ్యమైతే నేనూ, అమ్మా ఆత్మహత్య చేసుకునే వాళ్ళం, ఏర్పాట్లు పూర్తి చూసుకున్నాం కూడా. ఏ స్నేహాలైతే మా నాన్నను మింగేశాయో అదే స్నేహం మళ్ళా మాకు కొత్త జీవితాన్ని, కాదు కాదు... అసలు జీవితమంటే తెలియజెప్పింది.
Conditional friendship, which leads to productivity and achievement, is million times better than unconditional and mindless friendship, which leads to nothing అంటూ brain shattering words తో మా జీవితాన్ని మార్చేసిన ఆ స్నేహానికి ఇవాళ Friendship day సందర్భంగా, మా స్నేహావిర్భావాన్ని మరొక్కసారి గుర్తుచేసుకుంటూ శుభాకాంక్షలు తెలియజేసుకుంటున్నాను.
THIS IS MY SALUTE to my Master of Friendship...
*** *** ***
మా నాన్న గారు చనిపోయి పది రోజులు కావస్తోంది. అమ్మ ఇంకా ఆ షాక్ నుంఛి కోలుకోలేదు. వచ్చిన వాళ్ళు మమ్మల్ని తిట్టటమో, లేకపోతే విపరీతమైన సానుభూతిని చూపటమో. అంతే. మాకూ ఆత్మహత్య చేసుకుంటే సరిపోతుందని అనిపిస్తున్న సమయం. విపరీతమైన మానసిక వత్తిడిలో ఉన్నాను. ఇల్లు ఖాళీ చేసేసి ఉన్నవన్నీ అమ్ముకుని వెళ్ళాల్సిన పరిస్థితి. మా వాళ్ళంటూ ఎవరూ లేరు. ఉన్నవాళ్ళంతా ముఖం చాటేశారు. ఎవరిని నమ్మాలో, ఎవరిని నమ్మకూడదో తెలియని సమయం.
నేనప్పుడు డిగ్రీ లో ఉన్నాను. అంత వరకూ అలా సరదాగా కాలేజ్ కి వెళ్ళిరావటం, ఫ్రెండ్స్ తో షికార్లు కొట్టి రావటం, అలా అలా రోజులు వెళ్ళబుచ్చుతూ, కలలు కంటూ మహదానందం అంటే ఏంటో ఒక ఉదాహరణలా ఉండేవాణ్ణి. మా జీవితంలో పెద్ద కుదుపు. నమ్మిన స్నేహితుల చేతిలో మొసపోవటం వల్ల మా నాన్న ఆత్మహత్య చేసుకోవటం, లేని అప్పులు నెత్తిన పడటం, బంధువులంతా ముఖం చాటేయటం... రక్తం మరిగేలా చేసే ఙ్ఞాపకం అది. ఎదుటివారిని ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయత.
"కొన్ని కోరికలు తీరాలన్నప్పుడు తీరవు. తీరా అవి నెరవేర్చుకొన గలిగే సమయం వచ్చే సరికి మనకి వాటి మీద ఆసక్తి పోతుంది. ఇదే మానవ జీవితం."
చాలా తేలిగ్గా అందరూ చెప్పే మాటలు అవి.
*** *** ***
సాయంత్రం నేనూ అమ్మా కూచుని ఉన్నాం. అమ్మ కళ్ళలో నిర్వేదం. నాకు పిచ్చి ఎక్కేలా అనిపిస్తూంది. ఇంతలో గేటు చప్పుడైంది. ఆ మధ్యే పరిచయం ఐన మా సీనియర్ ఒకతను తలుపు దగ్గర ఆగాడు. రానా వద్దా అన్నట్టు కాదు. నేను వస్తున్నాను. అన్నట్టు. తప్పదన్నట్టు నేను లేచి వెళ్ళి లోపలకి రమ్మన్నాను. లోపలకి వచ్చాడు.
అమ్మ లోపలికి వెళ్ళింది. మంచి నీళ్ళు తేవటానికి. ఏంటన్నట్టు చూశాను. "పది రోజుల్నించీ చూస్తున్నాను. నువ్వు కాలేజికి రావటంలేదు. I miss your bike yaar..." నవ్వుతూ అన్నాడు.
నాకు చిర్రెత్తుకొచ్చింది. తమాయించుకున్నాను. ఈ కొన్నాళ్ళలో ఎన్ని సార్లో అలా అనిపించినా అలాగే తమాయించుకున్నాను. విషయం తెలియదేమో అని చెప్పబోయాను. "Hmm. I know it bro. You oughtta move on." నేనలాగే చూస్తున్నాను. అమ్మ వచ్చి మంచినీళ్ళు అందించింది. మంచినీళ్ళు తాగుతూ అన్నాడు, "What d'yoo wann fromme. I don' go wid those bloody pitiful words. ఎన్నైనా, ఎన్ని చెప్పినా మీ నాన్నగారు తిరిగి రారు. ఇలాగే ఎంతకాలం కూచుంటావ్? ఏదోకటి చెయ్యాలి కదా. నాతో రా." నేను కదలలేదు. అమ్మ ఆశ్చర్యంతో చూస్తూంది. నా ఫ్రెండ్స్ అన్న వాళ్ళు మా పరిస్థితి చూసి ఒక్కళ్ళూ రాలేదు. ఇతనేమో ఈ మధ్యే పరిచయం అయ్యాడు. అమ్మకి ఎవరో కూడా తెలీదు.
"కాసేపు ధనా ని నాతో పంపండి." అమ్మ కళ్లలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు. అమ్మమాట్లాడలేదు. తనే నావైపు తిరిగి రమ్మన్నట్టు చేయిజాపాడు. నేను ఇక మాట్లాడకుండా కదిలాను.
*** *** ***
ఒక అరగంట తర్వాత నేను ఇంటికి వచ్చాను. కానీ ఇందాకనలా కాదు. చాలా రెజువెనేట్ అయ్యాను. సానుభూతి వల్ల ఏమీ రాదు. కానీ జనానికి అదే కావాలి. కష్టం ఎవరికైనా వస్తుంది. అది నాకే వచ్చింది. నాకన్నాఎదుటివాళ్ళ కష్టాలు చాలా చిన్నవి అనుకోటం ఫూలిష్‍నెస్. అసలు కష్టం గురించి ఆలోచించటమే మానేస్తే? అసలు కష్టాన్ని లెక్కచేయకపోతే? అసలేదైనా పట్టనట్టుండగలిగితే?
నాన్న చనిపోయారు. ఆస్తులు పోయాయి. అప్పుల్లో ఇరుక్కున్నాం. అంతే. ఇంతకన్నా ఏమైంది? That's a fact. I can't change it. కానీ ఒకటి మాత్రం నేను చేయగలను. ఇక ముందు జరిగేదంతా నా చేతుల్లోనే ఉంటుంది. దాన్ని నాకిష్టమొచ్చినట్టు మల్చుకోగలను. అమ్మా, నేనూ ఉన్నాం. ఇంతకు ముందులా ఉండలేకపోవచ్చు. కానీ వేరే రకంగానైనా ఉండగలం కదా.
*** *** ***
"If you say yes to anything, it will be yours."
The Fountainhead లోని హీరో dialogue.
మరి నేనూ అంతే . ఈ ప్రపంచానికీ, ఈ లోకానికీ, "Yesss!" అందుకే ఈ ప్రపంచం నాదే. దేనికైనా భయ పడుతూ కూచుంటే అది మనకి మరణం తో సమానం అని వివేకానంద చెప్పారు. సో, "నో టు ఫియర్. ఎస్ టు ది లైఫ్." అదే నేను ఆలోచించింది. ఏం జరుగుతుందో అని భయపడటం వల్లే, మాకు ఆ డిప్రెషన్. అదే ఏది జరిగినా నాకు తెలిసే జరుగుతుంది. I can decide, and implement the forth-coming events of my life. అనుకున్నాను. It's all in my hands.
*** *** ***
మర్నాడే గుంటూరుకి మారాం. ఆ ఫ్రెండ్ మాకు ఇల్లు మారటంలో సాయపడ్డాడు. ఇక వెళ్తాడనగా అమ్మ, "చాలా థాంక్స్ బాబూ!" అంది. "ధనాతో బైక్ మీద తిరగాలంటే తను తొందరగా కోలుకోవాలి. అందుకే వచ్చాను. It's just for my sake. Not to help you." పెద్దగా నవ్వాడు.
అతను వెళ్ళిపోయాక అమ్మ అంది. "ఈ కుర్రాడు చిత్రంగా ఉన్నాడు. దేనికైనా నవ్వుతున్నాడు. ఒకరకమైన హుషారుగా ఉంది అతను ఉంటే. నిజమే కదా. మనం అక్కడే అలాగేఉంటే మాత్రం జరిగినవన్నీ తీరిపోతాయా? ఒక్కపూటలో ఎంత మార్పు? నువ్వు నీ ఆలోచనలన్నీ చదువు మీదే పెట్టు. కావాల్సినవన్నీ నేనెలాగో చూస్తాను. ఇంతకుముందు లానే ఉందాం. ఏమీ జరగనట్టే."
ఆ తర్వాత ఆ ఫ్రెండ్ అంటే అమ్మకి ఇష్టం పెరిగిపోయింది. చాలా అభిమానంగా చూస్తుందిప్పటికీ. అనుకున్నది అనుకున్నట్టు చెయ్యటం తప్ప, అనవసరపు ఆలోచనలు చేయటం వృధా అన్న తన మాటలు నాకిప్పటికీ వేదవాక్కే. అందుకే తనని నేను మాస్టర్జీ అంటాను. మా ఇద్దరి పుట్టినరోజే కాదు ఆలోచనా విధానం కూడా ఒకటే. అలా మొదలైన మా స్నేహం చాలా చిత్రంగా ఉంటుంది. రకరకాలైన ఎడ్వెంచర్స్ చేశాం. తనకి బైక్ రైడ్ అంటే చాలా ఇష్టం. అలా మేము ఎన్నోసార్లు బైక్ మీద తిరిగాం. ఒక్కోటీ ఒక్కో కథ. ఎన్నెన్నో అనుభవాలు.
*** *** ***
ఆల్రెడీ చదివేశాము కదా అని కొంత మంది అనుకోవచ్చు.
ఇంతకీ నేను చెప్పొచేదేంటంటే అద్దెచ్చా...
ఫోనులో వచ్చే మెసేజులో, కొటేషన్లు చెప్పుకునేదో స్నేహం కాదు. అలాగే స్నేహాలన్నీ మంచివని కాదు.
Friendship is ruthlessly innocent and pure, and it is also without any guilt. కానీ, ఈ ఇష్యాలన్నీ మనుషుల్లోనే ఉన్నాయి. ఏది తీసుకోవాలో మన చేతుల్లోనే ఉంది. కొంత మందిని చూసి స్నేహాన్ని అవమానించ కండి.
వెయ్యి మంది తెప్పు చేసినా వెయ్యినొక్క వ్యక్తైనా ఒప్పు చేసే probability ఎప్పుడూ ఉంటుంది, so don't lose hope mate. That's the essential thing అంటూ చెప్పే నా నేస్తుడు గీతాచార్య కి... I have no more words to say.
Also, I request you all to wish... You know... :-)
a
VERY HAPPY FRIENDSHIP DAY TO YOU ALL
ఇంతలో మా ఇంటికి అమ్మ కోసం ఒకావిడొచ్చింది. ఆవిడ మాటల మధ్యలో వాళ్ళబ్బాయి గుంటూరులో ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడనీ, అక్కడ స్నేహాల పేరుతో నెలరోజుల నుంచీ ఇంటికి కూడా రావటంలేదనీ, ఏమి స్నేహాలో, ఏంపాడో నాగ సుందరమ్మా! అంటూ గోడు వెళ్ళబోసుకుంది. హ్మ్. స్నేహమంటే నాకైతే తెలియలేదు చాలా కాలం వరకు. కానీ ఎలా ఉండ కూడదో మటుకు ఒక్కసారి మా నాన్న గారు పోయినప్పుడు తెలిసొచ్చింది.
ఆశ్చర్యం... స్నేహమంటే నమ్మకం పోయి, బతకటమెందుకో తెలియని స్థితిలో, ఇంకో అరగంట ఆలశ్యమైతే నేనూ, అమ్మా ఆత్మహత్య చేసుకునే వాళ్ళం, ఏర్పాట్లు పూర్తి చూసుకున్నాం కూడా. ఏ స్నేహాలైతే మా నాన్నను మింగేశాయో అదే స్నేహం మళ్ళా మాకు కొత్త జీవితాన్ని, కాదు కాదు... అసలు జీవితమంటే తెలియజెప్పింది.
Conditional friendship, which leads to productivity and achievement, is million times better than unconditional and mindless friendship, which leads to nothing అంటూ brain shattering words తో మా జీవితాన్ని మార్చేసిన ఆ స్నేహానికి ఇవాళ Friendship day సందర్భంగా, మా స్నేహావిర్భావాన్ని మరొక్కసారి గుర్తుచేసుకుంటూ శుభాకాంక్షలు తెలియజేసుకుంటున్నాను.
THIS IS MY SALUTE to my Master of Friendship...
*** *** ***
మా నాన్న గారు చనిపోయి పది రోజులు కావస్తోంది. అమ్మ ఇంకా ఆ షాక్ నుంఛి కోలుకోలేదు. వచ్చిన వాళ్ళు మమ్మల్ని తిట్టటమో, లేకపోతే విపరీతమైన సానుభూతిని చూపటమో. అంతే. మాకూ ఆత్మహత్య చేసుకుంటే సరిపోతుందని అనిపిస్తున్న సమయం. విపరీతమైన మానసిక వత్తిడిలో ఉన్నాను. ఇల్లు ఖాళీ చేసేసి ఉన్నవన్నీ అమ్ముకుని వెళ్ళాల్సిన పరిస్థితి. మా వాళ్ళంటూ ఎవరూ లేరు. ఉన్నవాళ్ళంతా ముఖం చాటేశారు. ఎవరిని నమ్మాలో, ఎవరిని నమ్మకూడదో తెలియని సమయం.
నేనప్పుడు డిగ్రీ లో ఉన్నాను. అంత వరకూ అలా సరదాగా కాలేజ్ కి వెళ్ళిరావటం, ఫ్రెండ్స్ తో షికార్లు కొట్టి రావటం, అలా అలా రోజులు వెళ్ళబుచ్చుతూ, కలలు కంటూ మహదానందం అంటే ఏంటో ఒక ఉదాహరణలా ఉండేవాణ్ణి. మా జీవితంలో పెద్ద కుదుపు. నమ్మిన స్నేహితుల చేతిలో మొసపోవటం వల్ల మా నాన్న ఆత్మహత్య చేసుకోవటం, లేని అప్పులు నెత్తిన పడటం, బంధువులంతా ముఖం చాటేయటం... రక్తం మరిగేలా చేసే ఙ్ఞాపకం అది. ఎదుటివారిని ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయత.
"కొన్ని కోరికలు తీరాలన్నప్పుడు తీరవు. తీరా అవి నెరవేర్చుకొన గలిగే సమయం వచ్చే సరికి మనకి వాటి మీద ఆసక్తి పోతుంది. ఇదే మానవ జీవితం."
చాలా తేలిగ్గా అందరూ చెప్పే మాటలు అవి.
*** *** ***
సాయంత్రం నేనూ అమ్మా కూచుని ఉన్నాం. అమ్మ కళ్ళలో నిర్వేదం. నాకు పిచ్చి ఎక్కేలా అనిపిస్తూంది. ఇంతలో గేటు చప్పుడైంది. ఆ మధ్యే పరిచయం ఐన మా సీనియర్ ఒకతను తలుపు దగ్గర ఆగాడు. రానా వద్దా అన్నట్టు కాదు. నేను వస్తున్నాను. అన్నట్టు. తప్పదన్నట్టు నేను లేచి వెళ్ళి లోపలకి రమ్మన్నాను. లోపలకి వచ్చాడు.
అమ్మ లోపలికి వెళ్ళింది. మంచి నీళ్ళు తేవటానికి. ఏంటన్నట్టు చూశాను. "పది రోజుల్నించీ చూస్తున్నాను. నువ్వు కాలేజికి రావటంలేదు. I miss your bike yaar..." నవ్వుతూ అన్నాడు.
నాకు చిర్రెత్తుకొచ్చింది. తమాయించుకున్నాను. ఈ కొన్నాళ్ళలో ఎన్ని సార్లో అలా అనిపించినా అలాగే తమాయించుకున్నాను. విషయం తెలియదేమో అని చెప్పబోయాను. "Hmm. I know it bro. You oughtta move on." నేనలాగే చూస్తున్నాను. అమ్మ వచ్చి మంచినీళ్ళు అందించింది. మంచినీళ్ళు తాగుతూ అన్నాడు, "What d'yoo wann fromme. I don' go wid those bloody pitiful words. ఎన్నైనా, ఎన్ని చెప్పినా మీ నాన్నగారు తిరిగి రారు. ఇలాగే ఎంతకాలం కూచుంటావ్? ఏదోకటి చెయ్యాలి కదా. నాతో రా." నేను కదలలేదు. అమ్మ ఆశ్చర్యంతో చూస్తూంది. నా ఫ్రెండ్స్ అన్న వాళ్ళు మా పరిస్థితి చూసి ఒక్కళ్ళూ రాలేదు. ఇతనేమో ఈ మధ్యే పరిచయం అయ్యాడు. అమ్మకి ఎవరో కూడా తెలీదు.
"కాసేపు ధనా ని నాతో పంపండి." అమ్మ కళ్లలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు. అమ్మమాట్లాడలేదు. తనే నావైపు తిరిగి రమ్మన్నట్టు చేయిజాపాడు. నేను ఇక మాట్లాడకుండా కదిలాను.
*** *** ***
ఒక అరగంట తర్వాత నేను ఇంటికి వచ్చాను. కానీ ఇందాకనలా కాదు. చాలా రెజువెనేట్ అయ్యాను. సానుభూతి వల్ల ఏమీ రాదు. కానీ జనానికి అదే కావాలి. కష్టం ఎవరికైనా వస్తుంది. అది నాకే వచ్చింది. నాకన్నాఎదుటివాళ్ళ కష్టాలు చాలా చిన్నవి అనుకోటం ఫూలిష్‍నెస్. అసలు కష్టం గురించి ఆలోచించటమే మానేస్తే? అసలు కష్టాన్ని లెక్కచేయకపోతే? అసలేదైనా పట్టనట్టుండగలిగితే?
నాన్న చనిపోయారు. ఆస్తులు పోయాయి. అప్పుల్లో ఇరుక్కున్నాం. అంతే. ఇంతకన్నా ఏమైంది? That's a fact. I can't change it. కానీ ఒకటి మాత్రం నేను చేయగలను. ఇక ముందు జరిగేదంతా నా చేతుల్లోనే ఉంటుంది. దాన్ని నాకిష్టమొచ్చినట్టు మల్చుకోగలను. అమ్మా, నేనూ ఉన్నాం. ఇంతకు ముందులా ఉండలేకపోవచ్చు. కానీ వేరే రకంగానైనా ఉండగలం కదా.
*** *** ***
"If you say yes to anything, it will be yours."
The Fountainhead లోని హీరో dialogue.
మరి నేనూ అంతే . ఈ ప్రపంచానికీ, ఈ లోకానికీ, "Yesss!" అందుకే ఈ ప్రపంచం నాదే. దేనికైనా భయ పడుతూ కూచుంటే అది మనకి మరణం తో సమానం అని వివేకానంద చెప్పారు. సో, "నో టు ఫియర్. ఎస్ టు ది లైఫ్." అదే నేను ఆలోచించింది. ఏం జరుగుతుందో అని భయపడటం వల్లే, మాకు ఆ డిప్రెషన్. అదే ఏది జరిగినా నాకు తెలిసే జరుగుతుంది. I can decide, and implement the forth-coming events of my life. అనుకున్నాను. It's all in my hands.
*** *** ***
మర్నాడే గుంటూరుకి మారాం. ఆ ఫ్రెండ్ మాకు ఇల్లు మారటంలో సాయపడ్డాడు. ఇక వెళ్తాడనగా అమ్మ, "చాలా థాంక్స్ బాబూ!" అంది. "ధనాతో బైక్ మీద తిరగాలంటే తను తొందరగా కోలుకోవాలి. అందుకే వచ్చాను. It's just for my sake. Not to help you." పెద్దగా నవ్వాడు.
అతను వెళ్ళిపోయాక అమ్మ అంది. "ఈ కుర్రాడు చిత్రంగా ఉన్నాడు. దేనికైనా నవ్వుతున్నాడు. ఒకరకమైన హుషారుగా ఉంది అతను ఉంటే. నిజమే కదా. మనం అక్కడే అలాగేఉంటే మాత్రం జరిగినవన్నీ తీరిపోతాయా? ఒక్కపూటలో ఎంత మార్పు? నువ్వు నీ ఆలోచనలన్నీ చదువు మీదే పెట్టు. కావాల్సినవన్నీ నేనెలాగో చూస్తాను. ఇంతకుముందు లానే ఉందాం. ఏమీ జరగనట్టే."
ఆ తర్వాత ఆ ఫ్రెండ్ అంటే అమ్మకి ఇష్టం పెరిగిపోయింది. చాలా అభిమానంగా చూస్తుందిప్పటికీ. అనుకున్నది అనుకున్నట్టు చెయ్యటం తప్ప, అనవసరపు ఆలోచనలు చేయటం వృధా అన్న తన మాటలు నాకిప్పటికీ వేదవాక్కే. అందుకే తనని నేను మాస్టర్జీ అంటాను. మా ఇద్దరి పుట్టినరోజే కాదు ఆలోచనా విధానం కూడా ఒకటే. అలా మొదలైన మా స్నేహం చాలా చిత్రంగా ఉంటుంది. రకరకాలైన ఎడ్వెంచర్స్ చేశాం. తనకి బైక్ రైడ్ అంటే చాలా ఇష్టం. అలా మేము ఎన్నోసార్లు బైక్ మీద తిరిగాం. ఒక్కోటీ ఒక్కో కథ. ఎన్నెన్నో అనుభవాలు.
*** *** ***
ఆల్రెడీ చదివేశాము కదా అని కొంత మంది అనుకోవచ్చు.
ఇంతకీ నేను చెప్పొచేదేంటంటే అద్దెచ్చా...
ఫోనులో వచ్చే మెసేజులో, కొటేషన్లు చెప్పుకునేదో స్నేహం కాదు. అలాగే స్నేహాలన్నీ మంచివని కాదు.
Friendship is ruthlessly innocent and pure, and it is also without any guilt. కానీ, ఈ ఇష్యాలన్నీ మనుషుల్లోనే ఉన్నాయి. ఏది తీసుకోవాలో మన చేతుల్లోనే ఉంది. కొంత మందిని చూసి స్నేహాన్ని అవమానించ కండి.
వెయ్యి మంది తెప్పు చేసినా వెయ్యినొక్క వ్యక్తైనా ఒప్పు చేసే probability ఎప్పుడూ ఉంటుంది, so don't lose hope mate. That's the essential thing అంటూ చెప్పే నా నేస్తుడు గీతాచార్య కి... I have no more words to say.
Also, I request you all to wish... You know... :-)
a
VERY HAPPY FRIENDSHIP DAY TO YOU ALL
